acı yada mutluluk

"Çevremizdeki acıları bizim de çekmemiz gerekmektedir. Hepimizin ortak bir vücudu yoktur, ama ortak bir büyümesi vardır: bu ise, şu ya da bu biçimde acılar içinden çekip götürür bizi. Nasıl ki çocuk belli bir gelişim sonucu yaşamın tüm evrelerinden geçer(her evrede, istek ve korku bakımından bir önceki için erişilmez görünür aslında), yaşlanır ve sonunda ölürse, biz de bunun gibi (insanlıkla aramızdaki bağ, kendimizle aramızdaki bağdan güçsüz değildir) yaşadığımız dünyanın tüm acılarından geçerek gelişiriz. Bu konuda adalete yer yoktur, acılardan ürkmeye ya da acıları üstünlük diye yorumlamaya yer yoktur. "

Franz Kafka çekilen acılar üzerine yukarıdaki cümleleri sarf etmiş etmesine de...

Peki insanlığın ortak mutluluğu yok mu sorusu geliyor aklıma...Çevremizdeki mutluluğu bizim de yaşamamız gerekmiyor mu? Acılar kadar mutluluk da war ve yaşanıyor, bu büyüme ve gelişme süreçlerinde mutluluğa neden yer yok peki ...