hasret...

bugün sensiz geçen 17.gün...saymamıştım daha evvel, cesaret edememişim besbelli...özlemin bugün sardı yine her yanımı..hasretin kabardı kabardı, gözlerimden doldu taştı...biliyorum dönmeyeceksin, yinede döneceğin anı hayal ediyorum..işe gelirken ya diyorum kapının önündeyse, işten çıkmadan camdan bakıyorum bekliyomusun diye...biliyorum dönmeyeceksin ama ben bekliyorum...her çalan telefonu sen diye açıyorum, usanmadan düşünüyorum dönersen sana söyleyeceklerimi, kırgınlıklarımı...sabah gözlerimi açtığımda yüzün düşüyor aklıma, sonrası hep seni düşlemek seni özlemek...ben böyleyim sensizliğinle savaşıyorum nicedir, ama yoruldum, dön artık...gidişine anlam veremediğim gibi sessizliğinede veremedim...sen ne haldesindir diye merak ediyorum, zor geliyormu yaşamak bensiz sana , yoksa alıştınmı kimbilir belkide başkasının kollarında avutuyorsun kendini..benim kadar sevebileceksen başka birini dönme istemem..ben biliyorum sevemicem başkasını seni sevdiğim kadar salt,temiz,yürekten,tüm benliğimle. seninle birlikte, güvenimide kaybettim insanlara, sevgiye, vefaya aşka olan inancımıda götürdün beraberinde...ben yaşıyorum,yaşadığımdan bihaber, herşey anlamını yitirdi yokluğunda, dön artık, sen benim candamarım....